به نقل از «ایسنا»

ماموریت آرتمیس۱ در راه خانه است

تاریخ انتشار: ۱۵ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۴۴۹۱۱

پس از انجام شدن آخرین مرحله از ماموریت آرتمیس۱، اکنون کپسول اوریون در راه بازگشت به زمین قرار گرفته است.

به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، کپسول بدون سرنشین اوریون (Orion) دوشنبه پنجم دسامبر در ساعت ۱۱:۴۳ صبح به وقت منطقه زمانی شرقی، طولانی‌ترین بخش از ماموریت "آرتمیس۱" (Artemis 1) را با موفقیت انجام داد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این بخش از ماموریت در حالی انجام شد که اوریون فقط ۱۲۸ کیلومتر بالاتر از سطح ماه بود. "ساندرا جونز" (Sandra Jones)، سخنگوی ناسا طی پخش زنده تلویزیونی ناسا گفت: اوریون اکنون به سوی خانه خود می‌آید.

این مانور، کپسول اوریون را در مسیر فرود آمدن در اقیانوس آرام قرار می‌دهد که برای ۱۱ دسامبر برنامه‌ریزی شده است. ناسا این بخش از ماموریت را به صورت زنده پخش کرد، اما روشن شدن موتور خارج از محدوده آنتن‌های روی زمین رخ داد زیرا ماه در حال پنهان کردن سیگنال‌ها از سیاره ما بود. جونز گفت: ماموریت امروز برای اطمینان از این که اوریون در مسیر مناسبی برای بازگشت ایمن به زمین قرار دارد، حیاتی بود.

یک موتور بازیافت‌شده از برنامه شاتل فضایی، برای سفر اوریون به زمین استفاده شد. جونز در طول پخش زنده گفت: این موتور که "سیستم مانور مداری" (OMS) نامیده می‌شود، نخستین بار در ماموریت شاتل فضایی "STS 41-G" در اکتبر ۱۹۸۴ مورد استفاده قرار گرفت و آخرین پرواز آن در ماموریت "STS-112" در اکتبر ۲۰۰۲ انجام شد.

به گفته ناسا، موتور سیستم مانور مداری می‌تواند در صورت لزوم، فضاپیما را هدایت کند یا حتی برای حالت‌های توقف استفاده شود.

آرتمیس۱، مأموریت مهمی برای اوریون و موشک "سامانه پرتاب فضایی" (SLS) ناسا است که این کپسول را در ۱۶ نوامبر به فضا پرتاب کرد. اگر همه چیز در این ماموریت خوب پیش برود، اوریون و سامانه پرتاب فضایی در سال ۲۰۲۴ فضانوردان را طی ماموریت "آرتمیس۲" به اطراف ماه پرتاب خواهند کرد. "آرتمیس۳" نیز در سال ۲۰۲۵ یا ۲۰۲۶، فضانوردان را در نزدیکی قطب جنوب ماه قرار خواهد داد.

این ماموریت‌ها بخشی از یک تلاش گسترده‌تر برای راه‌اندازی یک پایگاه قمری دارای سرنشین تا پایان دهه هستند که یکی از اهداف اصلی برنامه آرتمیس ناسا به شمار می‌رود.

به گفته مقامات ناسا، سامانه پرتاب فضایی، کار خود را طی پرتاب ماموریت آرتمیس۱ به خوبی انجام داده و اوریون نیز در این ماموریت مطابق انتظارات عمل کرده است.

کپسول اوریون همان طور که برنامه‌ریزی شده بود، در ۲۵ نوامبر در مدار ماه قرار گرفت و طبق برنامه حرکت کرد، اما پس از ماموریت روز دوشنبه، هنوز اهداف بزرگی را برای رسیدن در پیش دارد.

ماموریت پرواز از نزدیکی ماه، اوریون را در مسیر بازگشت به زمین برای ۱۱ دسامبر قرار داد. در آن روز، کپسول با سرعتی نزدیک به ۴۰ هزار کیلومتر در ساعت به جو زمین وارد می‌شود که یک فشار جدی را به سپر حرارتی آن وارد خواهد کرد. این سازه، دمایی در حدود ۲۸۰۰ درجه سلسیوس را تجربه خواهد کرد که نیمی از گرمای سطح خورشید است.

اگر سپر حرارتی و چترهای اوریون در ۱۱ دسامبر کار خود را به درستی انجام دهند، کپسول در اقیانوس آرام فرود می‌آید و به ماموریت آرتمیس۱ پایان می‌دهد.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: ماموریت آرتمیس 1 پروژه آرتمیس کپسول اوریون بازگشت به ماه 16آذر روز دانشجو تولید دانش بنیان و اشتغال آفرین سازمان سنجش دانشگاه فرهنگیان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۴۴۹۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ارتباط فضاپیمای وویجر ۱ ناسا پس از ماه‌ها با زمین برقرار شد

ایتنا - آژانس فضایی ایالات متحده روز دوشنبه ۲۲ آوریل (۳ اردیبهشت) اعلام کرد که کاوشگر وویجر ۱ ناسا، دورترین کاوشگر ساخته شده دست بشر در پهنه کیهان، پس از ماه‌ها اختلال در سامانه‌‌های خود اکنون در حال ارسال اطلاعات قابل استفاده به مرکز کنترل زمینی است.
این سفینه فضایی ارسال اطلاعات قابل‌ خواندن به زمین را در ۱۴ نوامبر ۲۰۲۳ متوقف کرد، اگرچه کنترل‌کننده‌های این فضاپیما می‌توانستند بگویند که وویجر ۱ هنوز دستورات از زمین را دریافت می‌کند.

در ماه مارس تیم‌هایی که در آزمایشگاه پیش‌رانش جت ناسا مشغول کار بودند متوجه شدند که عیب تنها به یک تراشه خراب بازمی‌گردد. 

مهندسان ناسا نمی‌توانستند به شکل فیزیکی تراشه معیوب را تعمیر یا تعویض کنند، به همین خاطر تصمیم گرفتند کدهای مورد نظر را از راه دور در بخش دیگری از سامانه داده‌های پروازی (FDS) قرار دهند و با ابداع این اصلاح کدگذاری هوشمندانه سیستم حافظه رایانه‌ای ۴۶ ساله وویجر ۱ را از نو راه‌اندازی کردند.

ناسا در بیانیه خود گفته است فضاپیمای وویجر ۱ اکنون «در حال ارسال داده‌های قابل استفاده در مورد سلامت و وضعیت سیستم‌های مهندسی خود است.»

این سازمان اضافه کرد: «گام بعدی این است که فضاپیما را قادر سازیم تا دوباره اطلاعات علمی را به زمین ارسال کند.»

وویجر ۱ که در سال ۱۹۷۷ به فضا پرتاب شد، اولین فضاپیمای بشر بود که در سال ۲۰۱۲ توانست به محیط بین ستاره‌ای وارد شود و در حال حاضر بیش از ۲۴ میلیارد کیلومتر از زمین فاصله دارد.

پیام‌های ارسال‌شده از زمین حدود ۲۲ ساعت و ۳۰ دقیقه طول می‌کشد تا به فضاپیما برسد. دوقلوی وویجر ۱ یعنی وویجر ۲ نیز در سال ۲۰۱۸ از منظومه شمسی خارج شد.

هر دو فضاپیمای وویجر ۱ و ۲ دیسک‌های مسی با روکش طلا دارند که برای انتقال اطلاعات کلی دنیای بشر به فرازمینی‌ها طراحی شده است.

این دو صفحه شامل نقشه منظومه شمسی، یک قطعه اورانیوم (که به عنوان یک ساعت رادیواکتیو عمل می‌کند و به دریافت‌کنندگان اجازه می‌دهد تاریخ پرتاب سفینه فضایی را تعیین کنند) و دستورالعمل‌های نمادینی است که نحوه دسترسی به اطلاعات را نشان می‌دهند.

محتویات این صفحات همچنین شامل تصاویر رمزگذاری‌شده از حیات روی زمین و همچنین موسیقی و صداهای مناظر طبیعی سیاره ما است.

انتظار می‌رود که سوخت این دو فضاپیما در سال ۲۰۲۵ تمام شود. پس از این تاریخ، دو کاوشگر در پهنه کهکشان راه شیری سرگردان خواهند شد و احتمالاً تا ابد در سکوت به حرکت خود ادامه خواهند داد.